آسپیراسیون ریوی وضعیتی است که فرد به هنگام استنشاق یا بلع ، یک جسم خارجی را به داخل نای و ریه های خود می کشد و اغلب در حالتی اتفاق می افتد که چیزی که فرد در حال خوردن یا نوشیدن آن است ، وارد مسیر اشتباهی در بدن می شود . همچنین ممکن است به هنگام تنفس شخص در آب ، هنگام شنا یا بازی در استخر یا رودخانه ، این اختلال رخ دهد . بزاق ، محتویات معده ، از جمله استفراغ ، دود یا گرد و غبار نیز می توانند مسیر تنفسی را تا حدی مسدود کرده و ریه ها را تحریک کنند و منجر به سرفه ، مشکلات تنفسی و سایر علائم شود . در ادامه به بررسی کامل این عارضه می پردازیم .
برای پاکسازی ریه در خانه از یک مرکز خدمات درمان در منزل خدمات ساکشن ریه در منزل بهرمند شوید .
علائم آسپیراسیون ریوی چیست ؟
هنگامی که یک ماده خارجی (اعم از آب ، بزاق ، غذا ، گاز و …) وارد ریه فرد شود ، ممکن است علائم آشکاری مانند سرفه و ایجاد خفگی نشود که به این حالت آسپیراسیون خاموش یا سایلنت آسپیریشن می گویند .
کلیک کنید : تزریق سرم در منزل
با این حال اگر این ماده حتی بخشی از نای را مسدود کرده یا ریه ها را تحریک کند ، می تواند منجر به علائم زیر شود :
احساس گیر کردن چیزی در گلو
تنفس سخت
سرفه
بلع دردناک
خس خس
صدایی مرطوب و خشن
چه عواملی باعث ایجاد آسپیراسیون ریوی میشوند ؟
عوامل اولیه مسئول مرگ و عوارض در آسپیراسیون ریوی محتویات گوارشی ، حجم و ویژگی محتویات گوارشی آسپیره شده است . برای مثال ، آسپیراسیون مقادیر اندک و لوکالیزه مواد برگشتی از معده می تواند موجب پنومونی و دیسترس حاد تنفسی گردد ، آسپیراسیون حجیم مواد معمولا مهلک هستند . معده پر حاوی تکه های جامد غذاست . در صورتی که آسپیره شود ، مسدود کردن مکانیکی راههای هوائی و عفونت ثانویه ممکن است مشکل ساز شود .
بیماری های مری نیز با پنومونی آسپیراسیون مرتبط هستند که شامل : جراحت یا باریکی مری ، دیسفاژی ، دیورتیکول مری ، نئوپلاسم مری ، فیستول مری ، تراشه و بیماری ریفلاکس معدی به مری . پیشگیری خطر آسپیراسیون به طور غیر مستقیم با سطح هوشیاری بیمار مرتبط است . آسپیره کردن مواد و قطعات جامد حفره دهانی شایع نیست ، مخصوصا در طی خواب ؛ با این حال ، بیماری در نتیجه آسپیراسیون و در افراد سالم اتفاق نمی افتد ؛ چرا که مواد غذایی توسط درخت موکوسیلاری و ماکروفاژها پاکسازی می شود .
جبران نمودن فقدان رفلکس ها اگر بیمار قادر نباشد رفلکس های حفاظتی سرفه ، حنجره ای و گلوتیک را بصورت مناسبی هماهنگ کند ، ممکن است آسپیراسیون بروز کند . در مواردی خطر آسپیراسیون افزایش می یابد از جمله اگر بیمار دچار نفخ شکم باشد ، وضعیت درازکش به پشت باشد ، برای انفوزیون وریدی اندام های فوقانی او بی حرکت شده یا محدود کننده های دست داشته باشد ، داروهای بیحسی موضعی در نواحی حنجره یا حلق حنجره ای برای پروسیجرهای تشخیصی دریافت کرده باشد ، مسکن گرفته باشد ، یا لوله گذاری بلند مدت داشته باشد . مداخلات بالینی برای جلوگیری از آسپیراسیون کلیدی هستند .
برای بیمارانی که مشکل بلع دارند یا به دنبال لوله گذاری طولانی مدت داخل تراشه به تازگی اکستوبه شده اند ، بررسی از نظر بلع ضروری است . بنابراین ، بیماران فرض شده در خطر توسط متخصص درمانگر مورد ارزیابی قرار می گیرند . در کنار تثبیت موقعیت کاملا نشسته یا نیمه نشسته قبل از خوردن ، تکنیک های کمکی دیگر ممکن است شامل توصیه ی رژیم سبک و تشویق کردن بیمار برای برداشتن تکه های کوچک باشد .
اگر این رفلکسهای بیمار فعال بودند ، نباید راه هوایی دهانی گذاشته شود. اگر راه هوایی قرار داده شده بود ، در لحظه ای که بیمار تهوع دارد ، باید آن را خارج کنیم تا رفلکس اوغ زدن را تحریک نکند و استفراغ و آسپیراسیون را افزایش ندهد. ساکشن ترشحات دهانی با یک کاتتر باید با حداقل تحریک حنجره انجام شود.
